Van verticale naar horizontale structuren

Er heeft zich de voorbije decennia onopvallend een evolutie, zeg maar revolutie, voorgedaan. Onze structuren zijn fundamenteel veranderd: ze zijn verschoven van verticaal naar horizontaal. De diepte van deze verschuiving valt nauwelijks op, nochtans is ze groots.

De diepe kern is een verschuiving "van het hoofd naar het hart", of misschien nog beter "van het hoofd naar het hart en het hoofd".

 
	Van het hoofd naar het hart:
	een kleine stap voor de mens, 
	een kwantumsprongetje (1) voor de mensheid.	

Vroeger werden er verticale structuren gebruikt. Het hoofdkenmerk hiervan is hiërarchie: de ene gezachhebber - bijna altijd mannen - boven de andere. Dictaturen werken volgens dit systeem. De wil - en ook de gril - van de dictator is wet, al de rest moet volgen.
Verticale structuren kunnen - voor zover ik het zie - goed functioneren wanneer liefde centraal staat, maar dat is niet zo, dit is al eeuwen niet meer zo. Centraal bij hiërarchie is macht.

Dit is aan het veranderen. Zo heeft de koning niet meer de oppermacht van een land. Met Leopold II was dit wel nog het geval. (2)

Wat er zich op en achter de achtergrond afspeelt is heel merkwaardig, zeer mooi en heel hoopgevend. De energie en het trillingsgetal van Moeder Aarde stijgt - al enige tijd - voortdurend. Dit is een heel goede zaak. Het brengt o.a. met zich mee dat het bewustzijn van de mens, zowel van de individuele mens als de mensheid in zijn geheel, stijgt en blijft stijgen. Dit heeft dan weer tot gevolg dat duistere machten het in deze tijd steeds moeilijker krijgen om zich te verbergen. Een dief en een moordenaar pakt er niet mee uit "ik ben dief, ik ben moordenaar", hij verbergt zijn ware intenties en zijn ware daden. Dit verbergen wordt steeds moeilijker, maar deze duistere krachten zijn er nog wel. Er is zelfs paniek binnen deze krachten. Dit brengt met zich mee dat alle negativiteit - waaronder oorlogen, misbruik van het Corona-virus, en dergelijke meer - naar boven komt. Dit blijft niet duren.